ZEEtinteling
De wind blaast de zee in mijn gezicht. Ik voel de tinteling. Mijn wangen kleuren rood. Bordeauxrood. Een kleur die moeder natuur regelmatig laat zien. Sowieso tippen bladeren aan de bomen het palet van aardetinten aan. Ongeacht de temperatuur voelt het warm aan zee. Warme tinten zijn ook aan zee te vinden.
Ieder jaar bezoek ik Zoutelande. De ene keer in de zomer, de andere keer in de winter. Van een onstuimige ruige zee tot het egale zon weerspiegelende wateroppervlak. Wandelend langs de kustlijn begroet ik de schuimkoppen. Onder invloed van windkracht 8 knikken de koppen terug. De vriendelijkheid spat ervan af. Weerzinwekkend gezicht. Met mijn sterrenbeeld Vissen voel ik me volkomen op mijn gemak. De zee in volle glorie bewonderen. De zilte zeelucht inademen!
Aardekleuren
De wandelschoenen geveterd en ingevet. Helemaal voorbereid op een stevige wandeling. Rechts de duinen, links de zee. De vuurtoren achter me en het strandpaviljoen aan de einder. Wind tegen, zon in de rug. Vogels spreiden hun vleugels en maken gebruik van de thermiek. Vanuit hun positie moeten de kleuren van zeegezichten magnifiek zijn.
Zeegezicht of zeestuk wordt ook wel ‘marine’ genoemd. Een vorm van figuratieve kunst met de zee als onderwerp. Een genre dat vooral tussen de 17e en 19e eeuw werd beoefend. Marine haalt zijn inspiratie uit alles wat met zee en schepen te maken heeft. Volop dramatiek. Tegenwoordig zijn de taferelen meer ingetogen. Van duinpartijen tot de zee zelf. Meer in de trant van natuurschoon en rust. Daarbij spelen kleuren een belangrijke rol.
Warmte
Aan zee treft u ook aardetinten. Het spectrum tussen grijze- en bruine kleuren doen mee. Van taupe tot donkerbruin. Alles tussen oranje en rood maken het palet compleet. Ondersteund door zeegroen en aquamarijn. De zindering van de zee. De lucht klaart op.
De wind gaat liggen. Ik ook. Pak mijn moment. Het ultieme strandgevoel. Ik draai naar de duinkant. Ik verplaats me in gedachten naar de villa met het panoramisch uitzicht. Het ruime terras sluit aan op de duinpan. Door de grote ramen van de serre valt het landelijk interieur me direct op. Er is eenheid gevonden met de aardetinten in het duinlandschap. Om het warm van te krijgen!
Natuurlijk
Een lichte bries steekt zijn kop op. Tijd om weer verder te gaan. Het krakend geluid komt niet van mijn stramme botten. Het gaat over schelpen. Ik kijk om mij heen. Schelpen te over. Ik realiseer me dat ik een natuurlijke weg bewandel. Een weg die een tinteling teweegbrengt. U herkent het vast. Gefascineerd staren naar schelpen in de hoop een grote ontdekking te doen. Een zeldzaam exemplaar op de kop tikken. Een zoektocht die niet te onderdrukken valt. De neiging om een schelp tegen mijn oor te houden, kan ik niet onderdrukken. “Pap, mam, ik heb een schelp van de juf gehad. Je kan er de zee in horen”, komt direct in mij boven.
Ik nader het paviljoen. Mijn eindbestemming voor vandaag. Deze zomer ga ik weer naar Zoutelande. Op naar meer adembenemende zeegezichten. De wind blaast de zee in mijn gezicht. Ik voel de tinteling!
Bekijk hier alle schilderijen van Büttner
Walter van Steen © 2019