Het is citrus of mint. Met mijn ogen dicht neem ik de omgeving in mij op. Mijn zintuigen staan aan. Het pallet aan geuren komt mij tegemoet. Open mijn ogen en zie frisse kleuren. Ik ruik een gele- of mintgroene geur. Ik voel mij direct thuis. Overmand door een geluksgevoel treed ik de ochtendzon tegemoet. Geur brengt mij onmiddellijk terug naar een bepaalde plek. Naar vroeger. Naar een vertrouwde omgeving. Ik ruik de momenten dat ik als kleine jongen naar het bos ging. Vanmorgen had ik mijn hardloopschoenen aangedaan. Ontspanning door lichte inspanning. De boomrijke omgeving geeft mij een vorm van rust. Geuren kunnen een omgeving maken of kraken. Geur is onlosmakelijk verbonden met onze herinneringen en emoties. Reukzin neemt grotere vormen aan.
Het valt van mijn gezicht af te lezen. Op het eerste oog gewoon wat vrolijke bloemen, ‘some happy flowers’. Een zomerse compositie vormt een tweede gezicht. Mijn blik vangt de kleur binnen de randen van het schilderij waar zich van alles afspeelt. Door figuratieve- of abstracte vormen waarmee iets gebeurt te combineren met zichtbare of denkbeeldige lijnen ontstaat beweging in een schilderij. Een vooropgezette richting waarlangs het oog zich beweegt. Ik richt me op de bloem langs de diagonale lijn rechtsboven. Deze laat het schilderij tot leven komen. Ik blijf kijken. Komen de bloemen tot rust bij een ondergaande zon? Ogenschijnlijk straalt het rust uit. Een warm rustpunt. Een aangenaam boeiend schouwspel. Een spel met diepere lagen. Richt me vervolgens op het punt achter de bloemen. Hoe zit het met de vormen? Schaduw of iets anders? Laat uw verbeelding spreken. Ik neem u graag mee. Op zoek naar meer rustpunten.
Op de lange en korte duinen ben ik in mijn element. Omringd door prachtig natuurschoon. De zon maakt me vrolijk. De kunst van het genieten. Azuurblauwe lucht. Kobaltblauw water. De duinen met hun zilveren gloed. Speelse turquoise vormen van het helmgras. Alles is licht. Het is waar fotograferen over gaat. Het gaat over spelen met licht. De zonnestralen geven tegenlicht. In mijn ooghoek ontwaar ik een naderend silhouet. Mijn fotografisch geheugen laat me niet in de steek. Een blik van herkenning volgt. ‘Dag, Dirk, hoe maakt u het?’ vraag ik.
Ik zet twee passen naar achteren. Zo kan ik het geheel goed overzien. Vanaf dit gezichtspunt krijg ik variëteit aan impressie. Het verhaal uit het schilderij krijgt zowaar een andere wending. Afstand nemen verruimt mijn blik. Het geeft meer perspectief. Gevoel van meer creatieve vrijheid. Hoe langer ik het schilderij op mij in laat werken, hoe meer verhalen te ontdekken zijn. Verhalen vertellen door gebruik te maken van beelden. Van een minutieus tafereel tot een complete voorstelling. Verhalen vertellen door gebruik te maken van vorm, kleur, ritme, techniek en compositie. Een herinnering in verf. Een feilloos geschilderde droom. Ik zet een pas opzij en één naar voren. De verbeelding kent meerdere invalshoeken. Laat de schilderkunst binnenkomen. Kom binnen!
