Het is windstil. Ik kijk mezelf aan. In de reflectie van het helderblauwe zeewater. Mijn trouwe viervoeter merkt een soortgenoot op die sterke gelijkenis met haarzelf vertoont. Ze blaft naar haar spiegelbeeld. De zeemeeuwen krijsen verontwaardigd terug. Een kwal, met roze achtige ringen onder het ‘hoedje’, onthoudt zich van elke reactie. Blijft onverstoorbaar op het ziltige zand liggen. De variatie aan schelpen maken het strandbeeld compleet. De zon streelt het witte pluis van de wolken. De hemel is overwegend blauw. Ik zet de vaart erin. We wandelen tot aan de Oosterscheldekering. Het is alsof de viervoeter lacht. Het koppie oogt uitermate vrolijk. Haar staart beweegt met een blije kwispel. De zon speelt met de glazen windschermen van het strandpaviljoen verderop. De zee brengt de ultieme onthaasting. Vandaag is het weer prachtig. Achter het gladde spiegeloppervlak gaan vele mysteries schuil.