JAMES' vrijheid
De muzikant naast het bevrijdingsbeeld speelt een Schots deuntje. Het park ligt er winters bij. De passanten geven kleur. Gezichten van voorbijgangers klaren op. De vrolijke noten raken. Mijn hond ontmoet een soortgenoot. Ze raken aan de praat, met geblaf en gekef. Ik stel me aan het baasje voor. Raak in gesprek met kunstenaar James. James neemt het muzikaal schouwspel in zich op. Observeert. Met oog voor detail. Het raken van mensen geeft James volop inspiratie. Al gauw kom ik met James uit op een gemeenschappelijke interesse. De schilderkunst. Al zonder veel woorden gewisseld te hebben, is mij duidelijk. Een passioneel kunstenaar met een groot verlangen om te creëren.
Verbeelding
Vanaf het beeld ter nagedachtenis van de bevrijding van ons land kunnen we het park goed overzien. Op omringende bankjes wordt flink gekeuveld. Het gesprek van de dag wordt gevoerd. Ik heb het met James over inspiratie. Het maken van kunst ziet hij als een vorm van onsterfelijkheid. Het is iets tastbaars dat wordt doorgegeven van generatie op generatie. “Niets is mooier dan het kunstenaarschap”, zegt James. “Het gevoel van totale vrijheid. Geen regels. Geen grenzen. De enige beperking is de verbeelding!”
Drijfveer
De honden dollen wat. Kwispelen met hun staart. Hebben het duidelijk naar hun zin. James bruist van de inspiratie. Het kunstenaarschap is hem op het lijf geschreven. Niets dat hem op andere gedachten kan brengen. Aan levenslust ontbreekt het niet. Hij is gedreven om steeds beter te worden. In schilderen. In alles. Prachtige eigenschap.
“Een kunstenaar moet in staat zijn om te schilderen wat hij ziet. Niet wat hij denkt dat hij ziet”, gaat hij verder. James kijkt met open blik de wereld in. Hij is voortdurend op zoek naar kleuren, vormen en tinten, als ook in hun samenhang.
Indrukwekkend
We wandelen door het park. Het geeft James enorm veel voldoening om een idee in een fysieke vorm om te zetten. Ik vroeg James naar zijn meest indrukwekkende opdrachten. “Dat zijn er twee”, zei hij, “Tijdens een wandeling met mijn hond ontmoette ik een man. Hij liet zijn hond uit. Vertelde dat zijn hond euthanasie zou ondergaan. Zijn familie was verscheurd door verdriet. Ik bood aan een portret van zijn hond te maken, voordat hij het levend bestaan opgaf. Iets unieks voor de familie om hem te herinneren. De man was blij en in tranen bij het zien van het portret. Hij zei me dat ik zijn karakter perfect had vastgelegd. Ik zie hem nog af en toe. Hij vindt het een zeer kostbare herinnering aan een lid van de familie die niet langer onder hen is”. Het is duidelijk dat het James raakt. “Het andere bijzondere werk is een portret dat ik na haar dood van mijn moeder heb gemaakt”. Even is het stil … .
We groeten voorbijgangers en vervolgen ons gesprek. “In de toekomst wil ik me blijven richten op portretten. Ik heb de concentratie en het oog voor de details. Het tegenovergestelde van het schilderen van portretten is mijn liefde voor abstracte kunst. Dat vereist het verbeelden van de eigen werkelijkheid met minder oog voor detail. Daar komt vast de uitdrukking ‘gekwelde kunstenaar’ vandaan”. De honden wandelen parmantig met ons mee.
Inspiratie
“Vele kunstenaars hebben mij beïnvloed”, gaat James verder. “Iedere kunstenaars heeft iets anders om te delen. Sommigen zijn meesters van het licht, anderen van kleur, weer anderen van vormen. Ik kijk naar alles”. We praten verder over wereldwijde beroemdheden. “Als je me zou vragen voor wie ik een schilderij zou willen maken, is het de Schotse komiek, Billy Connelly. Hij heeft aan miljoenen mensen plezier gegeven. Daarnaast is hij zelf een zeer goede kunstenaar en een enthousiast kunstverzamelaar”.
We mijmeren verder over fameuze kunstenaars. James praat voluit. “Ik zou graag een dag willen ruilen met Rembrandt van Rijn. Ik zag zijn schilderij ‘Het Joodse bruidje’ in het Rijksmuseum. Ik was er gelijk verliefd op en stond lange tijd gebiologeerd voor het schilderij”. James verwijst naar een aardige anekdote. “Vincent van Gogh bezocht het Rijksmuseum in 1885, bij de opening van de ‘nieuwbouw’ destijds. Van Gogh zei dat hij tien jaar van zijn leven gegeven zou hebben om voor 14 dagen voor ‘Het Joodse bruidje’ te zitten met alleen een korstje droog brood”.
De wandeling in het park zit er bijna op. James vindt het niet eenvoudig zijn werk te karakteriseren. “Ik zou zeggen dat ik de dingen door de ogen van een kunstenaar zie. Op zo’n manier dat het de interesse van de toeschouwer wekt. Hopelijk spreekt mijn werk zo aan dat het levenslang in huiskamers komt te hangen”. Zeer gedreven om te creëren. We groeten de muzikant. Ik bedank James voor zijn openhartigheid en schudt hem de hand. Ik voel totale ontspanning. Ik voel me vrij. Ik realiseer me terdege, de enige beperking is de verbeelding!
Bekijk hier alle schilderijen van James
Walter van Steen © 2020