FOTOgenie
Op de lange en korte duinen ben ik in mijn element. Omringd door prachtig natuurschoon. De zon maakt me vrolijk. De kunst van het genieten. Azuurblauwe lucht. Kobaltblauw water. De duinen met hun zilveren gloed. Speelse turquoise vormen van het helmgras. Alles is licht. Het is waar fotograferen over gaat. Het gaat over spelen met licht. De zonnestralen geven tegenlicht. In mijn ooghoek ontwaar ik een naderend silhouet. Mijn fotografisch geheugen laat me niet in de steek. Een blik van herkenning volgt. ‘Dag, Dirk, hoe maakt u het?’ vraag ik. We delen een passie voor straatfotografie. ‘Een bijzonder mooie dag vandaag!’, antwoord hij. Prachtig hoe de golven gebroken worden. Het uitzicht is werkelijk formidabel. ‘Dit moet u toch inspireren?’, vraag ik Dirk. ‘Iets wat naar mijn gevoel te maken heeft met nieuwsgierigheid, een drang om er op uit te gaan en van alles te zien en ervaren. En om al die ontdekkingen en ervaringen vast te leggen, er een greep op te krijgen, of ze zelfs te bezweren’. ‘Samen op ontdekkingstocht?’, vraag ik hem. ‘Prima, laten we gaan’, antwoord Dirk. Mijn nieuwsgierigheid is gewekt.
Verbeelding
Al lopend vertelt Dirk: ‘Ik begon zo rond mijn 15e met fotograferen en daarbij had ik eigenlijk meteen al ambities die verder gingen dan kiekjes maken’ vertelt Dirk. Ik luister aandachtig. ‘Mijn werk weerspiegelt deels mijn oude roeping; geologie en natuurwetenschappen in ruimere zin’. We stoppen bij een heuvel met kleurrijk gesteente. We zetten ons neder. ‘Het allerleukste aan fotograaf zijn, is dat je intenser gaat kijken naar alles om je heen en daarin telkens opnieuw mooie, spannende of ontroerende dingen ontdekt’, vertelt Dirk op boeiende wijze. ‘Als fotograaf moet je in de eerste plaats een levendige geest bezitten. Daarnaast voldoende vaardigheid en doorzettingsvermogen om de uitgeoefende kunstvorm te beheersen’. Ik pak het moment om de omgeving op mij in te laten werken. Een uitermate prettig gezelschap. We praten nog wat over koetjes en kalfjes en vervolgen onze weg.
Indrukwekkend
‘Het mooiste project om aan te werken vind ik het uitbeelden van een bepaald onderwerp of thema om het resultaat daarvan te exposeren of vast te leggen in een fotoboek met tekst’, vertelt Dirk. Met fotoboeken heeft Dirk al internationale bekendheid vergaard. Ik grap tussendoor wat hij - als geoloog - vindt van mijn achternaam.
Dirk gaat verder: ‘De aan mij zelf opgelegde opdracht om het vakgebied uit te beelden waarin ik gestudeerd en gewerkt heb; de geologie en de schoonheid van mineralen, gesteenten fossielen. Deze fotografie heeft veel succes geoogst en mij niet alleen beloning opgebracht maar ook gemotiveerd tot doorgaan’ gaat hij zijn betoog verder. ‘Wat zou u nog graag nog eens willen doen?’, vraag ik. ‘Een opdracht tot het maken van een fotoreportage van een grote stad of landstreek in al zijn karakteristieke aspecten’, legt Dirk uit. We houden stil en kijken terug op onze afgelegde route. ‘Voor welke beroemdheid zou u iets willen fotograferen?’, vraag ik. ‘Voor de schrijver Orhan Pamuk. Omdat hij een intelligent mens is levend in een land vol natuurlijke en historische pracht en met een heel gevarieerde bevolking. Een land waarin hij overigens moet vechten en risico’s lopen om vrijelijk te spreken en zich literair te uiten’, vertrouwt Dirk mij toe.
Inspiratie
Na de hangbrug overwonnen te hebben, duiken we de kunsthistorie in. Benieuwd naar de kunststroming waarin Dirk geleefd zou willen hebben. ‘In de tijd rond de eeuwwisseling 1900. Een tijd vol positivisme en vernieuwingen in kunst en cultuur. Een tijd ook vol spanning die helaas uiteindelijk uitliep in een krankzinnig oorlogsgeweld’, gaat hij verder. We komen aan bij een idyllisch dorpje. We nemen plaats op het terras van de plaatselijke “Hoeve Schoondonk”. Een rustgevende uitspanning. Ontspanning ten top. We drinken koffie. Keuvelen verder. ‘Door welke kunstenaar of fotograaf ben u beïnvloed?’, vraag ik hem. ‘De schilder Caspar David Friedrich, die natuurtaferelen schilderde met altijd een bijzondere lading, iets geheimzinnigs. En de fotograaf Cas Oorthuys, een van de beste reportage en candid fotografen van Nederland’, zegt hij zonder enige twijfel. We nemen synchroon een slok koffie. Glimlachen bij de gedachte met welke kunstenaar of fotograaf een dag te willen ruilen. ‘Met Vincent van Gogh. Vanwege de ontroering en blijdschap die hij onderging wanneer hij ineens de schoonheid ontdekte in iets wat hij zag en besloot dat te gaan schilderen; een brug, een bloem, het café op de hoek’ reageerde Dirk met glinstering in zijn ogen.
Drijfveer
Met een riant uitzicht op het melkhuisje heb ik een eerste kennismaking met Dirk gehad. De passie voor fotografie spat er van alle kanten af. Hoe hij zijn werk typeert, vraag ik tot slot. ‘Ik fotografeer op basis van wat ik zie of ontdek, het werkt bij mij van buiten naar binnen. Voor mij is de uitdaging het onthullen van de schoonheid die verborgen zit in de dagelijkse werkelijkheid die ons omringt. Het mooiste compliment dat ik kan krijgen voor een foto is als iemand zegt: “Hé, zoiets daar loop ik elke dag langs, maar dat het zo mooi is heb ik me nooit gerealiseerd”. Verder hoop ik dat mijn foto’s door de mens over 50 of 100 jaar nog begrepen en gewaardeerd worden. Ik beschouw mijn werk als tegenpool van dat gemaakt door fotografen die meer werken van binnenuit, vanuit wat ze (be)denken. Waarvan het werk dan ook min of meer bepaald is door regie, enscenering en manipulatie. Daarbij wordt naar mijn mening vaak van de toeschouwer meer begrip gevraagd dan die in alle eerlijkheid kan opbrengen’. De koffie heeft heerlijk gesmaakt. Ik dank Dirk hartelijk voor het inspirerende tocht. Symbolisch schenk ik hem een steen met kunstzinnige inslag en grap nog een keer over mijn achternaam. We schudden elkaar de hand. ‘Tot gauw!’
Citaat van Goethe: “Kunst is nobel als zodanig. De kunstenaar is daarom niet bang voor het alledaagse, want zijn aanraking ermee maakt het edel” – Dirk Wiersma © 2021